Ik kan niet in de schaduw staan van IJmuider Courant columnist Bart Boele. Ik reageerde hooguit op een aantal stukken van zijn hand in de zaterdagochtend editie van de IJmuider Courant. Inspiratie genoeg voor een aantal weekendoverpeinzingen. Wie volgt hem op?
Bart is niet zo digitaal. Dat zie je meteen, zijn uiterlijk, zijn auto, zijn notitie blokje, zijn passieve gedrag op sociale media en altijd een soort nadenkende glimlach. Nooit direct uitgesproken, altijd bescheiden. Of dat echt zo is, mag u zelf beoordelen. Maar zijn columns waren meer dan eens RAAK. Afgelopen donderdag ‘sprong’ hij nog even in voor Friso Bos. Voor velen was kennelijk al bekend dat Bart zou vertrekken. Ik wist het niet.
Ik zal Bart zeker missen, omdat hij mij inspireerde om in mijn bescheiden ‘weekendoverpeinzing’ te reageren. Zaterdagochtend ging ik vaak al om 7 uur mijn bed uit en nam meteen het tweede katern in de hand om zijn column op te zoeken. Zou ik er iets mee kunnen in mijn weekendoverpeinzing? Natuurlijk kon ik dat niet wekelijks, maar de keren dat ik dat wel kon, vermaakte ik me met tegenstellingen, overeenkomsten in de diverse gedachten die Bart bezigde in zijn column. Keer op keer was ik ervan overtuigd dat hij op vrijdag genoot de column te maken en dan op zaterdag de drukinkt nog rook bij het zien van één van de vroegste exemplaren van de krant.
We laten hem dus zomaar gaan. Afgelopen donderdag zagen we hem in onze Velsense politieke arena voor het laatst. Glimlachend – als altijd – maakte hij dit keer op slechts twee kleine velletjes wat beperkte aantekeningen over een raadsvergadering die amper een uur duurde. Toch was hij in staat gisteren en vandaag toch het nodige op te tekenen in de krant, alsof er heel veel was gebeurd.
Ik ga wel door met mijn ‘weekendoverpeinzing’, maar ik zal gedwongen worden mezelf te prikkelen, want dat deed Bart altijd voor me. Ik heb een zware taak. Bedankt Bart!