Vooruit kijken is mooi, het geeft de kijker altijd een wijde blik en geen enkele beperking uit het verleden belemmert het uitzicht. Als ondernemer stuur je op oorzaak en gevolg, kijk je ook regelmatig achterom, draai je besluiten terug, verander je van koers.
• Uitgangspunten uit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst
Overheden zijn geen ondernemers, ze nemen besluiten die voor de eeuwigheid vast staan. Dat is vanuit de directe betekenis van het woord nog begrijpelijk. Dergelijke rechtlijnigheden ervaar ik vrijwel nooit bij ondernemers, maar vrijwel altijd bij openbare bestuurders.
We leven in andere tijden en ook overheden moeten meer ondernemend sturen, nauwkeuriger met het geld van de burger omgaan en het politieke lef hebben besluiten terug te draaien, dus zeggen: ‘In die tijd was het besluit logisch, nu niet meer, de omstandigheden maken het ons noodzakelijk het besluit te herzien’.
Politieke gevoeligheden, vingerwijzingen, scheve verhoudingen, boze gezichten? Ja, natuurlijk, dat kan allemaal. Teleurstellingen bij bedrijven die een mogelijke mooie klus zouden hebben gekregen? Natuurlijk. Gaan we dan een claim neerleggen? Natuurlijk.
En zo zijn bestuurders voortdurend bang voor elkaar en voor de grote bedrijven die hun opdrachten uitvoeren, maar niet voor de burger. Die burger kan het bekijken. Die burger heeft niets te claimen. Verstand van zaken? Kom nou, die burger weet van niets. Participatie? Ja, voor de vorm, maar wij besturen.
Het politieke machtspel kent rare routes, de spelers hebben het zelf niet meer door. Deze en afgelopen week staat onze IJmuider Courant vol met zeer uiteenlopende berichten over het HOV IJmond project. Iedereen is verbaasd over elkaar. Dat is vreemd, het moet dan toch ontbreken hebben aan goede communicatie.
Voor of tegen hoogwaardig openbaar vervoer is natuurlijk niet de vraag. We willen allemaal hoogwaardig openbaar vervoer. Het gaat om de mate waarin, met welke doelen en doelgroepen en tegen welke kosten. Het is onbegrijpelijk dat alle wijze mensen binnen de verschillende overheden die zich met dit traject hebben bemoeid niet gewoon de doelgroep via het web massaal hebben gevraagd hoe de reizigers er zelf over denken. Want nu worden de details eruit gelicht en onder de loep gelegd. Natuurlijk is het protest dan heftig. 3 minuten voor 3 miljoen, minder haltes en het wegvallen van een goed lopende lijn 75. Ja, dat is natuurlijk niet te verkopen.
Het is toch te gek voor woorden dat twee wethouders, die voor de show een ‘rondje bus’ doen met een leuk foto in de krant, alles mooipraten rondom het nu voorliggende besluit. Natuurlijk vond de journalist het leuk om leuke volzinntjes te maken om de tegenstellingen allemaal nog wat aan te dikken. Maar ik zou als wethouder niet durven stellen dat een rode bus in plaats van een groene rijdend in een betonbak in plaats van op asfalt de files doet verminderen en dagelijks 4000 auto’s door Driehuis scheelt. Kom, dame en heer wethouders, leer van de landelijke politiek, geen enkele verkeers minister heeft ooit één enkele belofte op dit gebied waargemaakt.
Het stukje van vandaag laat zien dat de gewone burger wordt uitgelachten door net zulke gewone mensen aan het Plein’45. Argumenten dat het geld geoormerkt is en door dit besluit dan niet meer aan andere dingen zou kunnen worden besteed, is niet meer van deze moeilijke tijd.
Nee, besturen is lef hebben, dus niet alleen je handtkening durven zetten onder fraaie ‘vergezichten’, maar ook durven zeggen: ‘Uitgangspunten uit het verleden bieden geen garanties voor de toekomst’. Banken hebben dat pijnlijk ervaren, overheden zijn daar kennelijk nog niet aan toe in de besteding van het geld van hun burgers.