Velsen is niet verscheurd!

‘Verdeling asielzoekers verscheurt Velsen’, kopte de Telegraaf afgelopen weekend. De krant van wakker Nederland weet het weer enorm te overdrijven. Alsof we een AZC met honderden asielzoekers zouden hebben. Het maakte mij als IJmuidenaar verdrietig.

Huisvesting van vluchtelingen met een verblijfsvergunning is een opdracht van het Rijk die gemeenten maar even moeten invullen. Ja, er heerst onderhuidse onvrede, in delen van IJmuiden en Velsen-Noord. Vooral vanwege de voorrang op de sociale huurmarkt. En de meeste sociale huurwoningen staan in IJmuiden en Velsen-Noord. Ik snap die onvrede, vooral als je al jaren op de wachtlijst staat. Ja, er heerst onderhuidse onvrede, in delen van IJmuiden en Velsen-Noord. Omdat statushouders tot nu toe voorrang krijgen op de sociale huurmarkt. En de meeste sociale huurwoningen staan in IJmuiden en Velsen-Noord. Ik snap die onvrede, vooral als je al jaren op de wachtlijst staat.

Tijd nodig

Helaas ging de tijdelijke huisvesting van statushouders in het Missiehuis niet door. Die werd onbetaalbaar omdat het Kabinet Velsen niet tegemoet wilde komen. Mijn partij Velsen Lokaal heeft veel gedaan om de spreiding van statushouders over de gehele gemeente op de agenda te krijgen. Op korte termijn komen er wachtkamerwoningen in Santpoort-Noord, Velserbroek en IJmuiden. De druk gaat nu in ieder geval van de ketel op de sociale huurwoningmarkt. Meer sociale huurwoningen en meer wachtkamerwoningen in andere delen van Velsen hebben echter tijd nodig. Bovendien werkt het Rijk met de aangescherpte inkomensregels en de verhuurdersheffing ook niet mee. De gemeenten zijn daar de dupe van en moeten de onvrede en de klappen opvangen.

Mooi IJmuiden

Ik woon en werk zelf in IJmuiden. ‘Ja, jij woont lekker in dat Bomenbuurtje….’, is me wel eens verweten. Klopt, ik woon in een gezellige eenvoudige rijtjeswoning tegenover de Schouwburg. En IJmuiden zit bomvol van dit soort gezellige buurten. Als import-IJmuidenaar ben ik van IJmuiden gaan houden: veelzijdig, mooi van de rauwheid, inwoners met het hart op de tong. En ik proef saamhorigheid. Saamhorigheid die ik zelden in mijn leven zo heb ervaren. Saamhorigheid die we kunnen koesteren en waar we trots op kunnen zijn. We kennen onze buren, zeggen elkaar gedag op straat en helpen elkaar.

Selectieve kwaadheid

Waar ik me echter aan erger is de selectieve kwaadheid over overlast van buitenlanders en vluchtelingen. De Telegraaf doet eraan mee door op te schrijven dat een IJmuidenaar overlast ervaart van een waterpijp van vluchtelingen en lawaai van Polen. In mijn straatje hebben we al jaren last van witte Nederlandse lastpakken die bijna elk weekend luidruchtige feestjes in de achtertuin houden, die met gemak het aantal decibellen van een overvliegende 747 halen. Van witte flatbewoners die ’s avonds laat en ’s nachts hun geluidsinstallatie op standje max zetten. Van asociale witte bezoekers van de stadsschouwburg die menen hun auto overal maar neer te kunnen zetten, die het vanzelfsprekend vinden om ’s avonds na 23h00 elkaar toeterend en schreeuwend gedag te zeggen, waar je een grote bek van terugkrijgt als je er wat van zegt. Van witte buurtbewoners die hun hond voor mijn deur laten poepen en het niet opruimen. Van witte jongeren en volwassenen die hun afval maar gewoon in de struiken of op straat gooien. Van witte scooterrijdende minkukels die het leuk vinden om ’s nachts het gas van hun opgevoerde scooters vol open te draaien. Die op mooie avonden in de speeltuintjes luidruchtig blijven hangen, daar hun afval op de grond pleuren tot aan gebroken bierflesjes toe.

Argumenten

Moeten we overlast dan maar voor lief nemen? Nee natuurlijk niet, ook niet als het vluchtelingen of Polen zijn. Maar de komst van een kleine groep vluchtelingen gelijkstellen aan overlast en als argument tegen de opvang van statushouders in kleinschalige wachtkamers gebruiken, gaat mij te ver. Voor mij is het enige geldige argument: de verdeling moet eerlijk over de gemeente plaatsvinden. Een verdeling over de gehele gemeente bevordert een snellere integratie in de Nederlandse samenleving. De delen met sociale huurwoningen in IJmuiden moeten ontlast worden vanwege de druk op de wachtlijsten en omdat daar nu een concentratie van statushouders is, wat de integratie bemoeilijkt. Argumenten op basis van afkomst, leeftijd en geloof vind ik onterecht en misplaatst.

Forza

Overigens vind ik het net zo tenenkrommend dat Forza! na drie jaar uit een politieke winterslaap is gekropen. Met de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 in het vizier gaat de eenmansfractie zich ineens bemoeien met de huisvesting van statushouders. Niet via een levendig debat in de gemeenteraad of een initiatiefvoorstel, maar via raadsvragen die ik via de krant moest lezen. Olie op het vuur bovendien, omdat de antwoorden op de vragen allang bekend zijn. In een tumultueus verlopen vergadering op 15 september 2016 bijvoorbeeld. Gevolgd door een raadsvergadering op 29 september 2016, waarin de ChristenUnie en Velsen Lokaal een motie over de spreiding van statushouders indienden. Forza! heeft deze motie niet eens meegetekend. Toen was de mogelijkheid om het plan voor het bouwen van tijdelijke woningen voor statushouders te verdedigen. Dat plan kwam namelijk van de ChristenUnie en van Velsen Lokaal.

Eerlijke verhaal

Toen al was duidelijk dat het college van B&W en de meerderheid in de gemeenteraad niets zagen in tijdelijke woningen op braakliggende terreinen of open plekken verspreid in Velsen. Daarom kun je de actie van Forza! alleen maar typeren als verkiezingsretoriek en een actie om het publiek een rad voor de ogen te draaien. Voor mij zijn de feiten en het eerlijke verhaal belangrijk. Over ideeën, plannen en meningen kun je discussiëren. Je hoeft het niet altijd eens met elkaar te zijn. Maar wij willen het gesprek aangaan met andere partijen, met inwoners en het debat met partijen en college voeren waar het hoort: in het openbaar in de raadszaal. Niet op basis van een Telegraafartikel vol onjuistheden en niet via laffe raadsvragen als mosterd lang na de maaltijd.