Raddraaiers houden bewoners winkelcentrum Velserbroek al jaren uit de slaap

Terecht heeft collega-raadslid Beryl Dreijer de overlast van hangjeugd in het winkelcentrum van Velserbroek aan de orde gesteld via raadsvragen aan het college van Velsen. Uit de resultaten van Leefbaarheidsmonitor 2015 blijkt dat dit een groeiende vorm van overlast in Velserbroek betreft. Volgens Dreijer zouden cameratoezicht en meer repressie een oplossing kunnen zijn om de overlast terug te dringen. Naast een gerichte aanpak die tot doel heeft ouders van de belhamels en schreeuwers en de overlastgevers aan te spreken en tot inkeer te brengen. 

Bron: Leefbaarheidsmonitor 2015

Overlast hangjongeren – lawaai, vernieling en bedreiging

De overlast van jeugd, die de inwoners van het Winkelcentrum Velserbroek al lang in de greep houdt en ze soms slapeloze nachten bezorgt, is tastbaar geworden door een video. Een bewoner van het winkelcentrum die uit veiligheidsoverwegingen anoniem wenst te blijven heeft in de late avonduren en nacht opnames gemaakt van schreeuwende jeugd (veelal erg jonge kinderen in de leeftijd van 12 tot 16 jaar). Tierende, scheldende en schreeuwende jongens en meisjes domineren het beeld dat de opnames schetsen. Ik schrok ervan. Dan lukt het inderdaad niet om de slaap te vatten. Bovendien zijn mensen bang om een melding te doen vanwege mogelijke represailles van die raddraaiers. Die angst lijkt me terecht, omdat de jongens en meisjes bedreiging, vernieling en geweld niet schuwen. Van de betreffende bewoner mogen we wel de geluidsopnamen laten horen. De beelden blijven voorlopig achterwege. Oordeel zelf in de wetenschap dat de opnamen rond middernacht zijn gemaakt. Ik heb de beelden gezien. Ik zie 15 tot 20 jongens en meisjes op hun fietsen door de winkelcentrum cruisen, de bewoners tergend, die proberen aan hun nachtrust toe te komen. Ik zie en hoor de bewuste intentie om mensen te treiteren. ‘Waarom in vredesnaam? Wat is daar zo leuk aan?’ Ik zie kinderen die te jong zijn om naar een disco of kroeg te gaan. ‘Wat doen ze daar? Ze horen zelf al lang in bed te liggen.’

Over de aard van de overlast en de jongeren zegt het college het volgende in antwoord op de vragen van Dreijer: ‘Wat betreft jeugdoverlast in Velserbroek kunnen we zeggen dat er vier groepen zijn. Drie groepen zijn al langer in beeld bij de samenwerkende partners (gemeente, politie, Streetcornerwork en Stichting Welzijn Velsen) en zijn over het algemeen goed aanspreekbaar. Dit betreft vooral jongeren uit eigen gemeente. De leeftijd van deze jongeren ligt tussen de 15 en 20 jaar. De aard van de meldingen over deze groepen betreft de aanwezigheid van de jongeren, de grootte van de groep en geluidsoverlast. In mindere mate betreft het meldingen over kleine vernielingen en achtergelaten afval. Daarnaast is er een nieuwe groep jongeren in beeld. Dit is een groep die zich sinds deze zomer manifesteert.‘ Ik twijfel aan de leeftijden die het college aangeeft. Ik heb vooral kinderen tot maximaal 16 jaar gezien en kinderen niet ouder van 13 of 14.

Praten is niet genoeg

In antwoord op de vraag van Dreijer of het college vindt dat het genoeg doet en de juiste dingen doet om de overlast terug te dringen, antwoordt het: ‘Uitgangspunt is:
preventie gaat voor repressie. Sommige jongeren veroorzaken overlast, die bieden we zorg en ondersteuning maar zo nodig pakken we de jongeren aan. Ouders en de jongeren van de nieuwe groep zijn uitgenodigd voor een bijeenkomst met gemeente, jongerenwerk en streetcornerwork. Doel van de bijeenkomst is om ouders te informeren over de activiteiten van hun kind in Velserbroek. De jongeren worden bewust gemaakt van de hinder of overlast die ze kunnen veroorzaken. Ook wordt hen uitgelegd wat het aanbod en activiteiten van streetcornerwork en het jongerenwerk zijn.’ Later vervolgt het: ‘ Dat bewoners zelf initiatieven ontplooien om een probleem in de wijk aan te pakken omarmen we dan ook. Wij gaan graag in gesprek met de bewoners over de aangedragen oplossingen. Er zijn in het land voorbeelden van buurtgenoten die met elkaar zorgen voor buurtpreventie. In sommige situaties is dat een geëigend middel. Dat wil zeggen: op constructieve wijze in gesprek te komen met jongeren door zichtbaar in de wijk aanwezig te zijn. Het college ziet het wel als een preventiemiddel, het moet niet leiden tot het spelen van eigen rechter. De civilant app, oftewel een digitale vorm van buurtwacht, zien wij als een laagdrempelige wijze om de ogen en oren in de wijk te vergroten. Het college is van mening dat een dergelijke app een toegevoegde waarde is, mits eerst melding wordt gedaan via 112 of 0900-8844.’ Dat laatste is nu juist het probleem. Veel bewoners durven uit angst voor represailles de politie niet meer te bellen. Het probleem is ook niet van vandaag of gisteren. Het speelt al jaren en de overlast neemt, getuige de resultaten uit de Leefbaarheidsmonitor, alleen maar toe. Wat Velsen Lokaal betreft is de methode van praten, pappen en nathouden, echt voorbij.

Repressieve maatregelen en buurtwacht nodig

Terecht vraagt Dreijer zich in vervolgvragen die ze aan het college stelde als reactie op het antwoord op haar eerste serie raadsvragen, af of de aanpak die het college hanteert wel voldoende is. Ze vraagt impliciet om meer repressieve maatregelen en cameratoezicht. Dat er al van alles wordt geprobeerd, geloof ik direct. Enkele weken geleden spraken wij, de Velsen Lokaalfractie, nog met een delegatie van Streetcornerwork, die aangaf de groepen goed in beeld te hebben. Toch sorteert de aanpak die nu wordt gehanteerd, nog weinig tot geen effect. Ook niet volgens de bewoners. Daarom ben ik evenals Dreijer groot voorstander van cameratoezicht in het winkelgebied, van meer repressieve maatregelen en van het instellen van een digitale buurtwacht in combinatie met meer mogelijkheden voor de jeugd om zich elders te vermaken. Toezichthouders erkennen dat de overlast minder is als het jongerencentrum De Koe, dat zich in de nabijheid van het centrum bevindt, open is.  Dit centrum is echter alleen op doordeweekse avonden (ma t/m do) open. Juist in de weekenden is de overlast in het winkelcentrum het grootste. Maar de oplossing van de problemen ligt volgens mij niet alleen in het vaker openen van de Koe. De combinatie van meer activiteiten voor de jeugd, meer repressie, cameratoezicht en het aanpakken van problemen waar de jongens en meisjes mee te maken hebben, moet in mijn ogen de insteek zijn om de overlast definitief een halt toe te roepen. Want laten we voorop stellen: het veroorzaken van overlast (vernieling, geluidsoverlast, troep achterlaten en alcohol- en drugsgebruik op openbare plekken) is gewoon strafbaar. Handhaven en boetes uitdelen dus. Als ouders de overlast van hun kinderen in hun portemonnee gaan voelen en ze op camerabeelden terugzien, houden ze hun kroost misschien wel meer in het oog. Ik zou er overigens niet aan moeten denken dat mijn dochter in de nachtelijke uren schreeuwend door een winkelcentrum fietst.